mysli.com.pl

Ręka, która bije, nie ma prawa się skarżyć, że i ją boli bicie.

Niejednemu krzyczący podziw jego naśladowców lub wielbicieli więcej szkodzi, niż zazdrość krytyków.

Miłość to nie staw, w którym można zawsze znaleźć swoje odbicie. Miłość ma przypływy i odpływy. Ma też swoje rozbite okręty, zatopione miasta, ośmiornice i skrzynie złota i pereł. Ale perły leżą głęboko.

Kto patrzy w dna studzien, musi ich odbicie mieć w oczach i na świetle dziennym.

Może żaden mężczyzna nie potrafi znieść kobiecej zgryzoty, jeśli w jej orbicie nie jest on sam, źródło światła, wokół którego krążymy?

Każdy talent ma dwóch wrogów: wielbiciela i zazdrośnika.

Zabicie czasu to także zbrodnia.

Trzeba umieścić się na zewnątrz siebie, na granicy łez i w orbicie głodowych klęsk jeżeli oczekujemy jakiejś rzeczy niezwykłej, dokonującej się tylko w nas.

Naturalizm sceny dopuszcza bicie rzeczywistych zegarów.

Bicie w dzwony nie pomoże tam, gdzie tylko dzwony siebie słyszą, a ludzie — pozostają głusi.

Niewola nigdy większej pogardy nie budzi aniżeli wtedy, gdy ślepa uległość gnębionych przekonywa gnębiciela, że jego ofiary zrodzone są do niewoli.

Miłość w swej najpełniejszej rzeczywistości możliwa jest jedynie w ramach płciowości: tylko jako mężczyzna i kobieta mogą ludzie najrzeczywiściej się miłować. Natomiast wszelka inna miłość jest jej odgałęzieniem, wypływem, odbiciem, albo też jej sztucznym naśladownictwem. Błędną jest rzeczą uznawanie tej miłości (to jest miłości seksualnej) za jedyne w ogóle objawienie miłości i mniemanie jakoby obok niej istniały inne — może nawet wyższe objawienia miłości.

Dzieło sztuki jest odbiciem świata oglądanym przez temperament.

Kobieta ma wprawdzie duszę, jak nam kościół wierzyć każe, lecz duszę swego stada, moralność atmosfery, jaka ją otacza, a zmysły swych wielbicieli.

Dopiero w chwili, gdy nadejdzie śmierć będę wiedział niezbicie o co chodzi.

Niewola nigdy większej pogardy nie budzi aniżeli wtedy, gdy ślepa uległość gnębionych przekonywa gnębiciela, że jego ofiary zrodzone są do niewoli.

Miłość w swej najpełniejszej rzeczywistości możliwa jest jedynie w ramach płciowości: tylko jako mężczyzna i kobieta mogą ludzie najrzeczywiściej się miłować. Natomiast wszelka inna miłość jest jej odgałęzieniem, wypływem, odbiciem, albo też jej sztucznym naśladownictwem. Błędną jest rzeczą uznawanie tej miłości (to jest miłości seksualnej) za jedyne w ogóle objawienie miłości i mniemanie jakoby obok niej istniały inne — może nawet wyższe objawienia miłości.

Dzieło sztuki jest odbiciem świata oglądanym przez temperament.

Kobieta ma wprawdzie duszę, jak nam kościół wierzyć każe, lecz duszę swego stada, moralność atmosfery, jaka ją otacza, a zmysły swych wielbicieli.

Dopiero w chwili, gdy nadejdzie śmierć będę wiedział niezbicie o co chodzi.