mysli.com.pl

Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.

Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje; wierność w obowiązkach to czółno, które nas od morskich broni bałwanów, tj. od wpływów świata; nadzieja, ufność w Bogu to kotwica, co nas od zatonięcia ratuje; miłość to wiatr, co żagle nadyma. I do nieba wiedzie.

Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje; wierność w obowiązkach to czółno, które nas od morskich broni bałwanów, tj. od wpływów świata; nadzieja, ufność w Bogu to kotwica, co nas od zatonięcia ratuje; miłość to wiatr, co żagle nadyma. I do nieba wiedzie.

Najlepiej jest kochać mądrze, z ufnością, ale lepiej jest kochać głupio, niż nie móc kochać wcale.

Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje; wierność w obowiązkach to czółno, które nas od morskich broni bałwanów, tj. od wpływów świata; nadzieja, ufność w Bogu to kotwica, co nas od zatonięcia ratuje; miłość to wiatr, co żagle nadyma. I do nieba wiedzie.

Wiara jest miłością niewidzialnego, ufnością w niemożliwe, nieprawdopodobne.

Kto chce zatroszczyć się o przyszłość, ten przeszłość z pokorą, teraźniejszość zaś z nieufnością przyjmować musi.

Mądrością dziecka jest ufność.

Gdzie ducha skąpo, tam dufności wiele.

Gdzie ducha skąpo, tam dufności wiele....

W zdrowym rozsądku tkwi pewna subtelna nieufność władzy logicznej do samej siebie; zahamowuje on rozrost każdej zasady i każdej metody dokładnie w tym punkcie, w którym niepowściągliwe i brutalne jej zastosowanie stanowiłoby pogwałcenie tej rzeczy delikatnej, jaką jest rzeczywistość.

Jedyny sposób zapobieżenia zazdrości to zasłużyć na przedmiot własnych pożądań. Jest ona bowiem nieufnością wobec siebie samego, świadectwem nikłych naszych zalet.

Ludzie mniej mają nieufności do zwyczaju i tradycji przodków niż do swego rozsądku.

Ufność jest dobro, za które często zbyt drogo się płaci.

Zrozumienie i wiedza mają w sobie coś, co budzi taką nieufność, że muszą zostać potwierdzone i uzasadnione przez siłę i przemoc: wtedy człowiek im się poddaje.

Krytyczna postawa wobec bliźnich nie tylko nie rozwiązuje żadnych problemów, ale wręcz przyczynia się do wzrostu wzajemnej nieufności i animozji w świecie.

Nadmiar zaufania jest głupotą, nadmiar nieufności nieszczęściem.

Nieufność jest formą nieśmiałości.

Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.

Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje; wierność w obowiązkach to czółno, które nas od morskich broni bałwanów, tj. od wpływów świata; nadzieja, ufność w Bogu to kotwica, co nas od zatonięcia ratuje; miłość to wiatr, co żagle nadyma. I do nieba wiedzie.