Adolf Dygasiński
-
Noc nie ma pisanych dziejów, gdyż ci, którzy piszą, śpią albo piszą w nocy.
-
Skończony człowiek powinien być do dwudziestego roku życia gładki, do trzydziestego — strojny, do siedemdziesiątego — cnotliwy. Mniejsza o to, jakim już potem będzie.
-
Gdyby poezja żyła tylko prawdą rzeczywistą, umarłaby z głodu.
-
Dobrze się zamierzyć znaczy nieraz tyle, co uderzyć.
-
Każdy powinien przed czymś uciekać, gdyż tym orężem można także z nóg zwalić wroga: ucieczka i pogoń jest to pojedynek na nogi. Ten przegrywa, kto pierwszy nogi sobie zerwie, wyczerpie cenne, żywotne siły.
-
Gdzie jest zbyt dobrze, tam nie może być zbyt bezpiecznie.
-
Nic się nie organizuje bez dezorganizacji.
-
Ludzie w wilku prześladują i nienawidzą własną przewrotność.
-
Biada tym, którzy o wschodzie słońca ziewaniem dzień pozdrawiają.
-
W wychowaniu nie tyle dają się ocenić korzyści dobrej edukacji, ile - następstwa złej.
-
Istota zdolna do najwyższego wyobrażenia sobie szczęścia jest jednocześnie najnieszczęśliwszym na świecie stworzeniem.
-
Aby popełnić zbiorową nikczemność, ludzie nie potrzebują się naradzać.
-
Usiłując poznać i wytłumaczyć przyrodę, zyskujemy najpewniejsze poznanie samych siebie, nawet wtedy, kiedy błądzimy w poznaniu przyrody.
-
Na rozpacz nie ma czasu.
-
Literatura nasza nie wyszła jeszcze z epoki męczeństwa,jak chrześcijaństwo w pierwszych wiekach.
Najczęściej szukane:
lampa naftowa
,
vincent van gogh
,
bełkocze
,
bie
,
przyjaciel
,
miłość rodzi
,
wieża
,
grzech
,
strach
,
stres
,