Simone Weil
-
Piękno: owoc, na który patrzymy, nie wyciągając ręki.
-
Dana jest człowiekowi urojona boskość, aby mógł z niej się wyzuć, tak jak Chrystus wyzuł się ze swojej rzeczywistej boskości.
-
Jesteśmy jak beczki bez dna tak długo, póki nie zrozumiemy, że mamy dno.
-
Jak długo człowiek myśli w pierwszej osobie, konieczność jest dla niego wrogiem.
-
Stosunki oparte na sile dają temu czego nie ma moc niszczenia tego, co jest.
-
Nie ma panowania nad sobą bez dyscypliny, a nie ma innego środka dyscypliny dla człowieka niż wysiłek, jakiego wymagają zewnętrzne przeszkody... Wysiłki pochodzące tylko z fantazji nie dostarczają człowiekowi środka do zdobycia władzy nad jego fantazjami.
-
Gdyby można było wierzyć w Boga nie kochając Go, nie możnaby Go kochać.
-
Cała geometria wywodzi się od Krzyża.
-
Bóg na tym świecie oddzielił dobro od siły i dla siebie zachował dobro. Jego rozkazy mają formę próśb.
-
Nie starać się nie cierpieć ani cierpieć mniej, ale o to, aby cierpienie nie zmieniało nas na gorsze.
-
W katastrofie naszych czasów zarówno kaci jak i ofiary składają mimo woli świadectwo straszliwej nędzy, w jaką popadliśmy.
-
Pragnienie złota nie jest złotem; natomiast pragnienie dobra jest już dobrem.
-
Koło jest symbolem pięknej monotonii, ruch wahadłowy - monotonii okrutnej.
-
Żyjemy w świecie konieczności, a nie w świecie celowości.
-
Porządek społeczny nie może być niczym innym jak równowagą sił. Tylko równowaga unicestwia siłę.
Najczęściej szukane:
witold kowalski
,
z cierni nie zwierzesz winogron
,
Myślę
,
Król i
,
winigrona
,
architekt
,
Przejęzyczenia
,
Zygmunt Freud
,
Zboczone
,
Zero
,