mysli.com.pl

Człowiek jest wolny jak ptak w klatce: może się poruszać tylko w pewnych granicach.

Człowiek, który decyduje, nie jest otoczony granicami.

Człowiek wyższy bywa zawsze pokornym, w granicach Swej wiedzy rozbiera i sądzi, ale poza tymi granicami zawiesza sąd i czeka.

Granica człowieka jest zawsze bramą, przez którą wdziera się Pan Bóg.

Miłość u ludzi nie ma swojego celu ni kresu swego; granicą dla niej tylko chwila spotkania pary.

Wykuta w krwi i znoju — Odra i Nysa — polska granica pokoju.

Granicą jedzenia winna być sytość.

Łatwo dostrzec górną granicę dobra, nikogo jednak nie powstrzyma dolna granica zła, bo jej w ogóle nie ma. Droga schodzi coraz niżej i niżej.

. . . Bo miłość nie zna pór dnia, a nadzieja nie ma końca, a wiara nie zna granic, tylko wiedza i niewiedza skrępowane są czasem i granicami.

Dwie mapy świata - z pierwszej i drugiej połowy XX wieku; z pierwszej połowy - państwa niepodległe stanowią nieliczną grupę. Poza ich granicami świat jest wielką kolonią. . . , władztwem kilku mocarstw - posiadaczy. Mapa z końca naszego wieku - to ponad 180 niepodległych państw.

Jest jakaś granica zwierzeń, której przejść słowami nie trzeba.

Od regionalizmu zaczynać musi każdy człowiek z ziemi wyrosły, gorąco czujący, co czerpiąc siłę i podnietę z zetknięciem się z rodzonym podłożem, skupia się z wolna, rośnie, rozszerza widnokrąg, niepostrzeżenie przesuwa granice regionu, aż staną się one jednym z granicami świata.

Należy raz na zawsze obalić legendę jakoby za niemiecką granicą były same dobre drogi.

Żadna granica nie kusi tak do szmuglowania jak granica wieku.

W trzecim roku wojny w narodzie [rosyjskim] rozpowszechniło się przekonanie, że prędzej czy później zatrze się granica między frontem a tyłami, morze krwi popłynie, zatopi tych, którzy się dekują i tych w okopach. Ten potop to właśnie jest rewolucja.

Tragedią klasycznego liberalizmu, a także utopijnego socjalizmu, była wiara, iż ludzie w każdym pokoleniu i w każdej nowej umowie społecznej mogą odrzucić przeszłość i przebudować od nowa swe instytucje. Ludzie w pewnych granicach mogą zmieniać i siebie samych, i społeczeństwo, ale wiedzy o własnej potędze towarzyszyć musi świadomość jej ograniczeń. Jest to najstarsza i najtrwalsza prawda o kondycji ludzkiej, jeśli ta ma nadal ludzką pozostać.

Nie lubię czuć się jak u siebie w domu, gdy jestem za granicą.

Człowiek jest wolny jak ptak w klatce: może się poruszać tylko w pewnych granicach.

Człowiek, który decyduje, nie jest otoczony granicami.

Człowiek wyższy bywa zawsze pokornym, w granicach Swej wiedzy rozbiera i sądzi, ale poza tymi granicami zawiesza sąd i czeka.