mysli.com.pl

Najlepszy mikroskop nie przyczyni się do rozwoju nauki, gdy go się trzyma w szafie.

Gdy człowiek patrzy za bardzo na siebie - nie dostrzega Boga; gdy zapomni o sobie - widzi Boga, a w Nim innych. Oto tajemnica rozwoju duchowego.

Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi i Jego zbawczej władzy! Otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie bójcie się!

Astronom studiuje Wszechświat, czyli rozwój Słowa Bożego. Anna Maria Mianowska

Gdy człowiek patrzy za bardzo na siebie - nie dostrzega Boga; gdy zapomni o sobie - widzi Boga, a w Nim innych. Oto tajemnica rozwoju duchowego.

Historię ludzkości w naszym wieku ukształtowały dwa czynniki - rozwój nauk ścisłych i technologii oraz wielkie burze ideologiczne, które zmieniły losy całej ludzkości: rewolucja rosyjska oraz jej następstwa - prawicowe i lewicowe tyranie totalitarne i wybuch nacjonalizmu, rasizmu i nietolerancji religijnej.

Natura. Otacza nas i obejmuje. Żyjemy wśród niej i jesteśmy jej obcy. Rozmawia z nami nieustannie, a nie zdradza nam swych tajemnic. Jest w niej wieczne życie, rozwój i ruch. . . Wszystko dzieje się ze jej sprawą, wszystko jest jej zasługą.

Miłość jest czynnym zainteresowaniem się życiem i rozwojem tego, co kochamy.

Doskonalenie siebie to źródło wszelkiego postępu i rozwoju moralnego.

Astronom studiuje Wszechświat, czyli rozwój Słowa Bożego.

Samodyscyplina jest niezwykle ważna i w życiu i w wychowaniu,a jeszcze ważniejsza na drodze rozwoju duchowego.

Każdy zwolennik teorii ewolucji musi przyznać, że umysłowe władze wyższych zwierząt, lubo tak różne od naszych pod względem stopnia rozwoju, są jednak tej samej natury, co i nasze i mają równą własność doskonalenia się.

Cokolwiek dzieje się dla dobra i rozwoju człowieka pracy, musi być dokonane przez niego samego i przez niego podtrzymywane, i nie ma tu miejsca na łaskawe zniżanie się czy choćby cień patronowania.

Każda istota wtedy jest tylko piękna, gdy osiągnie szczyt swego naturalnego rozwoju.

Konkurencja rządzi liczbowym przyrostem ludzkości, rządzi również jej moralnym rozwojem.

Wartość dziel człowieka nie kryje się zgoła w nich samych, ale w rozwoju, jaki przydają im dzieła inne i okoliczności późniejsze.

Wszelki rozwój był dotąd niczym innym, jak upojnym zataczaniem się z jednego błędu do drugiego.

Nie ma nic bardziej niebezpiecznego od biernego sąsiedztwa z dobrym człowiekiem, ponieważ stanowi ono najlepszą atmosferę dla rozwoju egoizmu.

Tylko umysły ciemne, pogrążone w podręcznikowych szablonach, widzą rozwój literatury jako walkę młodych ze starymi. O wiele ważniejszą dla dobra literatury bywa nieraz walka młodych z młodymi.

Im wyższy jest stopień rozwoju człowieka, tym rzadziej świętuje on w ustalone dni. Zaczyna dostrzegać odświętność w dniu powszednim.