mysli.com.pl

Zadowolony człowiek nic nie robi, jest leniwy, wycofuje się z czynnego życia, zanim cokolwiek zaczął. Zadowolony człowiek robi wciąż to samo jak urzędnik.

Urzędnik królewski jest dobroczyńcą ze szkatuły króla.

Mnichowi dobrze się wiedzie w stolicy, a urzędnikowi na prowincji.

Gdzie urzędnik bije lud, ojciec syna, a mąż żonę — tam nie ma wstydu,

Urzędnik nigdy nie ma wolnego czasu, mnich stale próżnuje,

We wsi urzędnik zażywa, pan o niej tylko słychywa.

U rzemieślnika złota ręka, a u urzędnika wieczna męka.

Rzadki ptak — doskonały urzędnik.

Urzędnik — niewolnik.

Urzędnik królewski jest dobroczynny ze szkatuły króla.

Urzędnik nie powinien mieć ani ojca, ani matki.

Dostojnik jest to urzędnik obdarzony dużą władzą i małą odpowiedzialnością.

Urzędnik żyje ze swojej mizernej pensji, jak również z nie dającego się zniszczyć przekonania, że bez niego urząd nie będzie mógł działać.

Urzędnik europejski to człowiek z pruskim wdziękiem, francuską skromnością i włoską dokładnością.

Urzędnik rzadko rozkoszuje się przyrodą.

Dyplomata to dobrze płatny urzędnik, który szyfrem przekazuje do domu to, co przeczytał trzy dni temu w gazetach.

Ksiądz to urzędnik bez żadnej odpowiedzialności.

Menedżerowie mają rozwiązanie dla każdego problemu. Urzędnik ma problem z każdym rozwiązaniem.

W krajach umiarkowanych prawo jest wszędzie roztropne, wszędzie znane i najdrobniejsi urzędnicy mogą się go trzymać. Ale w despotyzmie, gdzie prawem jest tylko wola księcia, choćby nawet książę był roztropny, w jaki sposób urzędnik mógłby się kierować wolą, której nie zna? Musi się kierować własną.

W rządzie despotycznym władza przechodzi całkowicie w ręce tego, komu się ją powierzy. Wezyr jest tam despotą; każdy zaś poszczególny urzędnik wezyrem.