mysli.com.pl

Życie jest źródłem rozkoszy, ale wszędzie, gdzie hołota przychodzi pić — zatruwa źródła.

Życie jest to czas, którego jedną połowę zatruwają nam rodzice, a drugą dzieci.

Życie jest źródłem rozkoszy, ale wszędzie tam, gdzie hołota przychodzi pić - zatruwa.

Człowiek najprawdopodobniej rodzi się z długiem, którego nigdy nie może spłacić, niezależnie od tego, jak bardzo się stara, bo dług ten ciągle rośnie. Człowiek zawsze zawdzięcza coś innym. Jeśli zignoruje ten dług, to powoli zatruwa sobie duszę. Jeśli zaczyna go spłacać, to w rezultacie powoduje tylko zwiększenie zadłużenia. Ale to, co potrafi dać, jest miarą jego człowieczeństwa.

Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: "Czy wszystko już zrobiłem?", "Czy wystarczająco kochałem?", "Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?". Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. "Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?". Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: "Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?". I nie jest to próżność ani ambicja.

Na czym właściwie polega niezadowolenie? Jest ciepło, a mimo to trzęsie cię. Jesteś najedzony, a mimo to głód ci doskwiera. Jesteś kochany, a mimo to szukasz nowych wrażeń. A wszystko to wynika z prostego faktu, że istnieje czas, ten cholerny Czas. Koniec życia nie wydaje się taki odległy, widzisz go wyraźnie niczym linię namalowaną na mecie. Bez przerwy zadajesz sobie pytania: "Czy wszystko już zrobiłem?", "Czy wystarczająco kochałem?", "Czy zjadłem to, co było do zjedzenia?". Wszystko to mówi o największym przekleństwie człowieka, a może też stanowi jego nieprzemijającą chwałę. "Jakie znaczenie miało moje dotychczasowe życie i co jeszcze może ono znaczyć w czasie, który mi pozostał?". Dochodzimy tu do zatrutego przewrotnością sedna pytania: "Czy zapisałem się w Wielkiej Księdze Losu? Co jestem wart?". I nie jest to próżność ani ambicja.

Nic tak nie zatruwa powietrza jak rozkładająca się przyjażń.

Znosił cierpienia jak prawdziwy mężczyzna - zatruwał nimi życie żonie.

Jest tak wiele pięknych dziewcząt, i tak wiele zatruwających życie żon.

Zakazany owoc jest najsmaczniejszy, ale zawsze zatruwa duszę lub ciało.

Grzech zatruwa rozkosz, namiętność ją niszczy, umiarkowanie zaostrza, niewinność oczyszcza, czułość podwaja.

Owoc dojrzały jest dobry, zepsuty — zatruwa cię.

To, co nazywacie w starcu roztropnością, to jedynie paniczny lęk, zatrupiała i natrętna bojaźń przed każdym przedsięwzięciem.

Dawniej mężczyźni żenili się z kucharkami i flirtowali z chórzystkami; dziś żenią się z chórzystkami i zatrudniają dobre kucharki.

Próżność kojarzy się z próżniactwem. Jeśli posiadać kobietę nie zawsze jest przyjemnością, w każdym razie jest to już pewnego rodzaju zatrudnienie.

Układać budżet: zatruwać sobie życie jeszcze przed dokonaniem wydatków.

Ilu pracuje w Watykanie? Chyba połowa zatrudnionych.

Dla narodu nie jest to ważne, ile siły roboczej zatrudnia w zakładach wytwórczych, ale ile życia w nich produkuje, bo celem produkcji jest konsumpcja, ale celem konsumpcji jest życie.

Umysł zatrudniony czytaniem samych romansów, podobnie jest słaby, jak dzieci na rękach noszone, jak żołądek samymi łakociami karmiony.

Rozchodzenie się samopoznania tylko zatruwa eter. Człowieku, jeśli się poznasz, zrozumiesz, że ty jesteś najobmierźlejszy.