Eliza Orzeszkowa
-
Dyletantyzm jest zabawką życia — artyzm tylko może dlań opoką.
-
Z talentu powstaje zapewne natchnienie, ale natchnieniem, raz już istniejącym, rządzi umiejętność.
-
Żaden człowiek siły swojej nie zna, dopóki jej w potrzebie z siebie nie dobędzie.
-
Litościwe ręce tym są niedogodnym dla tych, którzy ich potrzebują, że nie zawsze w jednostajnym bywają usposobieniu.
-
Każdy ma swoją wyspę św. Heleny, a jest nią starość.
-
Reguła i obowiązek to obory, do których ludzkość zamyka swoje bestie, aby jej na uprawnych polach szkód nie czyniły.
-
Wszyscy mówią, że mają serce. Jest to pretensja najogólniejsza pomiędzy ludźmi i najmniej ze wszystkich uzasadniona.
-
Kto ma innym grać pobudkę do życia, musi w samym sobie posiadać życie.
-
Skoro się coś posiada, trzeba sobie tym wynagradzać wszystko, czego się nie posiada.
-
Zbyteczna pokora tak samo pozbawia sił, jak zarozumiałość.
-
Ku celom pożądanym wiodą drogi trudne.
-
Dusza ludzka ma dwa tylko stany: jest polem walki lub pobojowiskiem.
-
Każde pokolenie musi przebyć swój czyściec z nadzieją, że dla przyszłego niebo gotuje.
-
Dla celów pisarskich pożyteczniej jest mieć cierpienie w dłoni, niż opaskę na oczach.
-
Wspólność błędów - to jedno z najtwardszych ogniw w łańcuchu ludzkiego braterstwa.
Najczęściej szukane:
Mi
,
wojna jest...
,
słoiki
,
weki
,
znajomość
,
nie każ
,
rejs po wzburzonym morzu
,
t
,
Rzeki nie znają
,
zdun
,