Ernest Renan
-
To, co się mówi od siebie, jest zawsze poezją.
-
Dobro i zło, rozkosz i cierpienie, piękno i brzydota, rozum i szaleństwo przechodzą jedne w drugie przez odcienie tak nieuchwytne, jak odcienie barw na szyi gołębia.
-
Pogodna wesołość jest nagrodą uczciwego życia.
-
Dobre wspomnienia stanowią cząstkę naszej moralności. Biada temu, który nie ma dobrych wspomnień.
-
My żyjemy cieniem przeszłości, czym będzie żyła przyszłość?
-
Wszystko to, co jest dobrego w człowieku, jest dziełem rozumu.
-
Głównym celem edukacji jest nie nauka, lecz rozbudzenie ducha.
-
Serce powinno tylko samo siebie mieć za widza i świadka.
-
Egzystencja narodu to codzienny, nieustający plebiscyt.
-
Czyż to jest w mocy ludzkiej wierzyć albo nie wierzyć?
-
Wiara ma to do siebie, że jeszcze po zniknięciu nie przestaje działać.
-
Prawda w ogóle jest fikcją, istnieją tylko różne formy fikcji, niektóre bywają zbawieniem.
-
W moralności, jak w sztuce, mówienie jest niczym, działanie
wszystkim.
-
Cnota jest arystokracją ducha.
Najczęściej szukane:
jeśli masz przyjaciela
,
Przyjaźń jest jak nieśmiertelnik; blady - ale nigdy nie zwiędnie
,
klimczak myśli
,
Ciasta
,
Pączki
,
Bulki
,
Mąka
,
Młyn
,
Chleb
,
Zmarła
,