Samuel Coleridge
-
Nie wierzę już w duchy, zbyt wiele ich widziałem.
-
Dla większości ludzi doświadczenie nie jest niczym innym jak tylnym światłem okrętu, oświetlającym jedynie ślad, który statek pozostawił za sobą.
-
Każde ludzkie uczucie jest większe i sięga dalej niż wart przedmiot, który je wywołał. Moim zdaniem jest to dowód, że człowiek powołany jest do wyższego bytu.
-
Łabędzie śpiewają przed śmiercią. Byłoby lepiej, gdyby niektóre osoby umierały zanim zaczynają śpiewać.
-
Najszczęśliwszy związek, jaki można sobie wyobrazić, jest pomiędzy głuchą żoną a ślepym mężem...
-
Malarstwo — coś pośredniego między myślą a rzeczą.
-
Karzeł widzi dalej od olbrzyma tylko wówczas, jeśli wejdzie mu na ramiona.
-
Jedynie mędrcy są w posiadaniu idei; większość ludzi opętanych jest ideami.
-
Im bardziej wyszukany i delikatny jest kwiat radości, tym czulsza powinna być ręka, która go zrywa.
-
W młodości nasze szczęście jest nadzieją; w starości — rozpamiętywaniem nadziei młodości.
-
To, co w polityce zaczyna się od lęku, kończy się szaleństwem.
-
Rośliny istnieją w sobie; owady dzięki sobie; ludzie — dla siebie.
-
. . . bo umiem dziś na Naturę patrzeć nie jak w czasach Młodości, co jest bezmyślną, lecz słysząc spokojną, smutną muzykę ludzkości.
-
Dobrzy ludzie są mniej dobrzy, a źli ludzie są mniej źli, niż to się wydaje.
-
Im bardziej wyszukany i delikatny jest kwiat radości, tym czulsza powinna być ręka, która go zrywa.
Najczęściej szukane:
język ojczysty
,
szymborska
,
emerytura
,
zenta maurina
,
zenta maurina
,
lidia jasińska
,
Antoine
,
Antoine de Saint
,
kościół
,
braterstwo
,